رابطه اختلال خود شیفتگی و اُتیسم در بزرگسالان

تحقیقات دکتر خالد منصور روانپزشک عرب تبار بریتانیایی نشان می دهد که خوددشیفتگی و اختلالات طیف اوتیسم در بسیاری از خانواده ها به طور همزمان اتفاق می افتد.او  خودشیفتگی را به عنوان اختلال گوش دادن در نظر می گیرد، که به واقع مشکل شنیدن با توجه  و پاسخ متناسب به دیدگاه های دیگران است.

این در حالی است که افراد خودشیفته، دارای توجه انتخابی بوده و در موارد معدودی که به نفعشان هست می توانند مهارتهای اجتماعی از خود بروز دهند. منافعی مانند دریافت تحسین، قدرت و جلب توجه.  این در حالی است که به طور هم زمان دیگران را بی ارزش کرده و از خود همدلی نشان نمی دهند. این ویژگی ها شباهت زیادی به ویژگی های افراد با ویژگی های آسپرگراز اختلالات طیف اتیسم است. بدین ترتیب دکتر منصور پشنهاد کرده است که شخصیت خودشیفته ممکن است ویژگی های طبقه بندی در اختلال طیف اوتیستیک  را داشته باشد.

او می نویسد عدم همدلی، خودآگاهی ضعیف، خودمحوری، واکنش های احساسی ضعیف، عدم توانایی حفظ روابط عاطفی، اضطراب، عصبانیت و خشم کم و بیش، از ویژگیهای اصلی اوتیسم بوده که در افراد خود شیفته هم دیده می شود.

دکتر منصور فهرست ویژگی های اوتیسم در یزگسالان را بر اساس ICM-10 این گونه نقل می کند:

• خودمحوری؛ نامناسب با سطح رشد و انتظارات فرهنگی
• ضعف در خودآگاهی ، توانایی ضعیف در احساس پشیمانی یا یادگیری از اشتباهات
• ضعف در همدلی با احساسات دیگران و عدم قدردانی ازآنها
• توانایی ضعیف در پاسخ دادن به احساسات.
• دلبستگی نا ایمن و اضطرابی.
• عدم توسعه روابط عاطفی متناسب با سطح رشدی و هنجارهای اجتماعی
• برخورد با مردم به عنوان اشیا یا ترجیح دادن اشیا به آنها

اگر توجه کنید این فهرست علایم بسیار شبیه  علایم اختلال خودشیفتگی است.

“یکی از صفات اصلی در که در افراد خود شیفته و افراد آتیستیک مشترک است، عدم توانایی درک این موضوع است که افراد دیگر ذهن و افکاری متفاوت از آنها دارند. این بدان معنی است که آنها به نوعی دچار “نابینایی ذهن” یا “کوری عاطفی”هستند. افراد اوتیسیک اغلب فقط از دیدگاه خود قادر به دیدن چیزها هستند، آنها نمی توانند تصور کنند که چگونه ممکن است چیزی بر شخص دیگری تأثیر متفاوت بگذارد؛ به همین دلیل است که شما آنها را خودمحور می دانید.

افرادی که خودشیفته هستند نیز به دلیل “نابینایی ذهنی” ، هنگام اختلاف بین خود و دیگران دچار مشکل می شوند. برای آنها سخت است که باور کنند مسئله، جنبه دیگری نیز دارد که آنها را آزار می دهد. آنها معتقدند که دیدگاه آنها تنها دیدگاهی است، که همیشه “درست” هستند. آنها “متفاوت بودن ” را نوعی  اشکال تلقی می کنند و حس می کنند پذیرش تفاوتها ممکن است توانایی آنها را در رسیدن به خواسته هایشان مسدود کند.

اگر اختلالات طیف اوتیسم ژنتیکی باشد و هیچ یک از والدین کودکی که تشخیص اوتیسم در او داده شده است در طیف با اختلال طیف اوتیسم قرار داده نشده باشند ، احتمال این که یکی از والدین  خود شیفته باشد بسیار زیاد است که در او مشکلات همدلی با دیگران و هضم دیدگاه های دیگران، به طور قابل توجهی خود را نشان می دهد.

با این اوصاف خودشیفتگی می تواند به عنوان آخرین ایستگاه برای قطار اختلالات طیف اوتیسم تلقی شود. آگاهی از این موضوع باعث می شود که همسران افراد خود شیفته، بهتر بتوانند آنها را درک کنند.