خودشیفته پنهان – قسمت اول

خودشیفته پنهان

خودشیفتگی غالباً با بسیاری از نشانه های بارز همراه است، از جمله تلاش دایمی برای جلب توجه، خود بزرگ نمایی، جاذبه ها و خودنمایی های سطحی، احساس نا امنی، بی احترامی به  حریم و مرزهای دیگران، تحریف وقایع و بسیاری از صفات دیگر.

با این حال، همه افراد خودشیفته به طور آشکار این علایم را از خود نشان نمی دهند. محققان و نویسندگان در مورد خودشیفتگی نا آشکار مطالبی را نوشتند که به طور متنوعی به عنوان خودشیفته پنهانی، خودشیفتگی با حساسیت زیاد، خودشیفته مخفی و یا خودشیفتگی آسیب پذیر شناخته می شود.

آنچه که در هر دو خودشیفته های آشکار و پنهان  مشترک هستند، استفاده از ظاهرسازی با نشانه های برتری طلبی برای پنهان کردن شکنندگی درونی آنها است. در حالی که خودشیفته آشکار از بسیاری جهات خود را با اظهارات برتری طلبانه معرفی می کند، خودشیفته پنهان با رفتار و حرکات حس، برتری اش را به طور نا محسوسی به دیگران  القا می کند.

ویژگی های خودشیفتگی پنهان

در ادامه هفت نشانه از یک خودشیفته پنهان آورده شده است که به ترتبب توضح داده می شود:

1- خود برتربینی زیرکانه

بسیاری از افراد خودشیفته آشکار با خود بزرگ نمایی نمایش گونه و رفتارهای آشکار برای جلب توجه بسیار راحت قابل تشخیص هستند. این درحالی است که، تشخیص خودشیفتگان پنهان حداقل در همان ابتدا دشوارتر است. آنها تمایل دارند بیشتر به مشاهده همراه با قضاوت پرداخته و به  جای صحبت کردن یک طرفه به طور نصف نیمه گوش دهند.

آنها ممکن است منفی بودن خود را به طور کامل بیان نکنند، اما شما در کنار آنها به طور واضح احساس منفی پیدا می کنید. آنها با تماس چشمی کم و زبان بدن، چرخش چشم، حرکات حاکی از بی علاقگی، ناله و آه، تحریک پذیری زیاد، بی حوصلگی سریع، خمیازه های بی ادبانه و کلافگی موقع صحبت به شما نشان می دهند که حرفهای شما بی اهمیت است و علاقه ای به شنیدن ندارند.

بی توجهی کلی این دسته از خود شیفتگان زمانی آشکار می شود که موقع صحبت کردن عموما، نظرات آنهاعیب جویانه، انتقادی و قضاوتی است و بر دیدگاه های مغرورانه خود تمرکز می کنند.

از سوی دیگر نشان دادن چهره به ظاهر آرام در عین حال غیر قابل نفوذ روشی است برای سرپوش گذاری بر احساس آسیب پذبری و نا امنی در این افراد است.  الیته  بخشی از احساس ناامنی ممکن است به دلیل ناتوانی در ارتباط معنادار با دیگران به عنوان یک انسان باشد.

2- خود محوری

یکی از متداول ترین خصوصیات یک خودشیفته در پنهان، “خودمحوری” است.  در حالی که بسیاری از افراد درون گرا ساکت ترند اما شنوندگان خوبی هستند، خودشیفته های درون گرا تمایل کمتری به گوش دادن دارند و عدم حرف زدنشان به دلیل ناتوانی در ادامه گفتگو است و نه به دلیل گوش دادن توام با توجه.

آنها غالباً  یک ارزیابی سریع از یک شخص یا موقعیت انجام می دهند، آن را غیر جالب، ناقص یا بی ارزش قضاوت می کنند  و ادامه گفتگو را بر این اساس تنظیم می کنند یعنی دیگران را شایسته شنیده شدن نمی دانند. در حالی که بیشتر بزرگسالان بالغ قادر به فهم موضوعاتی که دیگران مطرح می کنند هستند و می توانند در رابطه هایشان، بده و بستان متوازنی داشته باشند، خودشیفته های پنهان تمایل دارند فقط به آنچه خودشان می خواهند بپردازند و مورد قبول واقع شوند. آنها  موارد دیگر را به عنوان  افراد یا موضوعات “خسته کننده” یا “احمقانه” برچسب گذاری کنند که گوش دادن به آنها اتلاف وقت است.

ادامه دارد….